Het wordt lekker warm in de kerk
Categorie: Esposizione
Het is bijna niet voor te stellen als je al wolkjes ademend door de Nieuwe Kerk loopt, maar toch is het gebouw hard op weg om een heel stuk aangenamer te worden.
Straks kun je ook op koude dagen heerlijk zonder jas in het middenschip zitten. Nu ligt de kerkvloer nog open. De eeuwenoude, natuurstenen tegels zijn verwijderd. Op de zandgrond ligt een bed van isolatie, waarop de mannen van ICD Installatie uit Dordrecht een vlechtwerk van slangen aan het vormen zijn. Hierdoor zal straks warm water lopen dat eerst de tegels en daarna de mensen erboven verwarmt.
Er komen in totaal twintig slangen van elk 90 meter te liggen, legt medewerker Rudy Bezemer uit. De slangen worden verbonden met grotere aanvoerbuizen, die op diverse punten de grond in duiken, waar ze uiteindelijk terechtkomen bij de cv-ketels.
De klus is niet erg complex, aldus Rudy. “Het is een overzichtelijk oppervlak, dus voor ons is het systeem vrij eenvoudig te installeren.” Wel vind hij het leuk om in een monumentale kerk bezig te zijn. “Dat is echt apart. Meestal doen wij nieuwbouw, met eens een supermarkt tussendoor. Dit is heel wat anders.”
De slangen wijken in samenstelling iets af van de vloerverwarmingsslangen die in een gemiddelde nieuwbouwwoning liggen. “Die zijn alleen van pvc, in deze slangen zit ook aluminium verwerkt. Dat behoudt de warmte langer.”
Als alle slangen liggen, wordt de vloer dichtgesmeerd met zandcement, waarna de tegels er weer op mogen. Kunnen die slangen hun warmte wel door zo’n dikke laag van cement en specie en tegels heen sturen? “Ja, juist!”, zegt Rudy. “Hoe dikker hoe beter zelfs. En als de tegels eenmaal warm zijn, koelen ze ook niet zomaar weer af.”
In de museumshop voor in de kerk zijn ze al aan het tegelen. Daar stort Frank Bekers van Stam & De Lange Tegelwerken hoopjes droge specie op de nieuwe smeervloer. Daarover komt een kwakje metselspecie waarop de tegel wordt vastgezet. “We gebruiken de methode die ze honderden jaren terug ook gebruikten. Dat is natuurlijk het mooiste.”
Het is een lastig en precies karwei, want de tegels zijn oud en ongelijk. Ze verschillen erg in dikte, dus in één keer voor alle tegels een strak cementbed maken lukt niet. En ook in de omtrek van de tegel kan zomaar 1 of 2 centimeter verschil zitten. “Het is puzzelen. En je kunt ze niet precies zo terugleggen als ze erin lagen, dat gaat gewoon niet. Er sneuvelen altijd tegels bij het verplaatsen.” Daarvoor komen nieuwe tegels terug, uiteraard ook van Belgisch hardsteen en ook honderden jaren oud. “Die halen we uit kloosters in België en Frankrijk. Je ziet er straks niets van terug.”
In een kerk werken vindt Bekers leuk en uniek. Hij glimlacht. “Maar ook wel een beetje bewerkelijk.”
